Sardonyks, sard i karneol to mało popularne, a jednak przepiękne kamienie o ciekawych kolorach. Warto się im przyjrzeć z bliska, sami zobaczcie!
Karneol
Karneol jest barwną, półprzezroczystą lub nieprzezroczystą odmianą chalcedonu. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego „caro” czyli ciało lub mięso i odnosi się do czerwonobrunatnego koloru. Odcienie czerwieni pochodzą od związków żelaza jak hematyt, który jest zamknięty w bezbarwnej krzemionce. Barwa nie zawsze jest jednolita, zdarza się że pojawiają się pasy i cienie.
Czerwoną barwę kamienia pogłębia się przez działania termiczne.
Karneol swoją sławę zyskał już w starożytnej Grecji oraz w Rzymie. Uważano wówczas, że ciemna barwa kamienia dodaje męskości, jasna natomiast kobiecości. Ponad to przypisano mu szczególne właściwości lecznicze. Miał on działać uspokajająco na nerwy oraz krew. Najczęściej robiono z niego kamee, paciorki, a najpopularniejszym szlifem jest kaboszon.
W dzisiejszych czasach oferowane w handlu karneole to barwione a następnie poddawane działaniu wysokiej temperatury agaty.
Sard
Bardzo podobnym kamieniem jest sard. Jego barwa jest ciemniejsza jednak bardzo trudna do odróżnienia. Bordowa barwa pochodzi również od związków żelaza, a dokładniej limonitu.
Nazwa pochodzi od starożytnego miasta Sardis w Azji mniejszej (dzisiejszej Turcji), gdzie po raz pierwszy zostało odnalezione. W czasach średniowiecznych karneol i sard miały wspólną nazwę sardion. Jest to po krysztale górskim druga najstarsza nazwa minerału. Najczęściej z sardu wyrabia się kamee, sygnety a także pieczęcie.
Sardonyks
Kolejnym kamieniem, zbliżonym do wyżej opisanych jest sardonyks. Jego cechą charakterystyczną są czerwonobrązowe i białe pasma. Spowodowane jest to obecnością zarówno sardu jak i onyksu.
Sardonyks znany jest od czasów starożytnych. Wyrabiano z niego skarabeusze, które służyły jako talizmany. Rzymscy żołnierze podczas walki nosili ze sobą podobiznę boga wojny Marsa wykonanego z tego właśnie minerału. Podobno dodawało im odwagi i pomóc w osiągnięciu sukcesu na polu walki. W czasach renesansu kamień ten służył wielkim mówcom dodając im elokwencji i zdolności. W tamtych czasach naturalny sardonyks był cenniejszy nawet od złota czy też srebra. W dzisiejszych ofertach handlowych rzadko kiedy pojawia się naturalny minerał. Częściej spotyka się sztucznie barwione agaty, z których wyrabia się kamee, statuetki a także różnego rodzaju biżuterię.
Kolejnym tematem będą dobrze znane w świecie biżuterii onyksy.
Zapraszam już za tydzień.
Karneole to idealnie przyjaciele osób starszych , oraz zmagających się z chorobami trzustki . Karneol wpływa bowiem pozytywnie na przemiane materii , wspomaga utrzymywanie stałej wagi ciała . Sen z karneolem w dłoni to ponoć doskonały sposób na regenerację organizmu osłabionego półpaścem i ospą wietrzną. Stymuluje pracę trzustki , zatem jest wskazany cukrzykom. Mobilizuje również układ odpornościowy,dlatego powinni zawrzeć z nim przymierze wszyscy ci, którzy mają skłonność do przeziębień – natomiast unikać go powinni astmatycy na tle alergicznym (bo poprzez pobudzanie układu immunologicznego mógłby nasilić objawy choroby). Naturalne karneole najczęściej przyjmują barwę intensywnego ppomarańczu, lub kolor pomarańczowo-karmelowy – proszę zauważyć, ile optymizmu jest w tej ciepłej ,jesiennej barwie kamienia 🙂 Idealny , jako dodatek do jesiennych , ale też wakacyjnych stylizacji (skomponuje się dobrze na przykład z głębkim błękitem bluzki) .
Sard , brat bliżniak karneolu , to kamień możnych – jeden z ulubionych minerałów na rycerskie pieczęcie , współcześnie wykorzystuje się go do wytwarzania stylizowanych broszek-kamei , które dodadzą wiele uroku osobom zakochanym w stylu vintage. Miłośnicy mediewistyki powinni natychmiast “dozbroić” się w en charakterystyczny dla epoki średniowiecza minerał 🙂 , którego zaletami miała być ochrona przed śmiertelnymi zranieniami w pojedynkach, uchowanie przed hańbą, dodawanie odwagi i przyspieszanie gojenia ran zadanych orężem.
Sardonyks natomiast , od dawna miał dodawać wytrwałości w dążeniach i stabilności psychicznej osobom , które są zmuszone do wystąpień publicznych czy reprezentowania poglądów w imieniu jakieś jednostki czy grupy- tak więc dyplomaci , wykładowcy czy działacze polityczni, a nawet prawnicy powinni uczynić go swoim przujacielem , nosząc go w pierścieniu 🙂 .Sardonyks , powoli, niczym sard – wydaje się odchodzić do kolekci kamieni z przeszłości . Rzadko kto go rozpoznaje, rzadko kto celowo poszukuje i jeszcze rzadziej nosi – a szkoda . Nie jest łatwo też znależć sprzedwacę minerałów, który będzie posiadał go w swojej ofercie – z drugiej strony nic dziwnego, skoro nie ma rzesz tylu chętnych. Taniej i szybciej sprzeda się jaspisy, agaty, onyksy… To oczywiście nie wada – z nietuzinkowości kamienia warto uczynić jego zaletę i eksponować jego niepowtarzalne piękno- bo każdy egzemplarz sardonyksu jest unikatowy oraz na swój sposób ujmujący, a poza tym potrafi wiernie opiekować się swoim posiadaczem 🙂